[Starodruk] Plutarch z Choronei Żywoty sławnych mężów 1778 Tom 7 Aleksander Macedoński Juliusz Cezar

Les Vies de hommes illustres de Plutarque, Traduites en Francois, avec des Remarques historiques & critiques, par M. Dacier, de l`Academie Royale des Inscriptions & Belles-Letters. Nouvelle Edition revue & corrigee. Tome septieme, contentant Les Vies d`Alexandre, de Cesar, de Phocion. A Paris Chez Nyon aine, Libraire, rue Saint-Jean-de-Beauvais. M. DCC. LXXXVIII. Avec Approbation & Privlege du Roi. 

[Żywoty sławnych mężów Plutarcha, przetłumaczone na język francuski, opracowane historycznie i krytycznie przez M. Daciera, z Królewskiej Akademii Inskrypcji i Literatury Pięknej. Wydanie nowe, przejrzane i poprawione. Tom siódmy, zawiera życiorysy Aleksandra Wielkiego, Juliusza Cezara i Fokiona. Wydane przez Nyona, księgarza,  ulica Jean-de-Beauvais, w 1778 roku, za zgodą Króla], s. 428, cztery ozdobniki w tekście, wymiary 17,5 x 10 cm. Oprawa skórzana ze złotymi tłoczeniami na grzbiecie, skóra marmoryzowany, ozdobna wyklejka, przetarte narożniki, delikatne pęknięcie na grzbiecie, stan zachowania dobry. 

Plutarch z Cheronei (gr. Πλούταρχος ὁ Χαιρωνεύς, Plutarchos ho Chaironeus, ur. ok. 50 n.e., zm. ok. 125 n.e.) – jeden z największych pisarzy starożytnej Grecji, historyk, filozof-moralista oraz orator.

M. Dacier - sekretarz Akademii Inskrypcji i Literatury Pięknej, tytułowy adresat słynnego artykułu Jean-François Champolliona "List do Pana Dacier dotyczący alfabetu hieroglifów fonetycznych."

Aleksander III Macedoński (stgr. Ἀλέξανδρος ὁ Τρίτος ὁ Μακεδών Aleksandros ho Tritos ho Makedon) zwany też Aleksandrem Wielkim (Ἀλέξανδρος ὁ Μέγας Aleksandros ho Megas) i niezwyciężonym (άνίκητος) (ur. 19–20 lipca 356 p.n.e. w Pelli, zm. 10 czerwca 323 p.n.e. w Babilonie) – król Macedonii z dynastii Argeadów w latach 336–323 p.n.e. Jest powszechnie uznawany za wybitnego stratega i jednego z największych zdobywców w historii ludzkości. Okres panowania Aleksandra wyznacza granicę między dwiema epokami historii starożytnej: okresem klasycznym i epoką hellenistyczną.Gajusz Juliusz Cezar, łac. Gaius Iulius Caesar (ur. 12 lipca 100 p.n.e. lub 13 lipca 102 p.n.e. (koncepcja Mommsena i Diona) w Rzymie, zm. 15 marca 44 p.n.e. tamże) – rzymski polityk, wódz, dyktator i pisarz. Jeden z członków stronnictwa popularów, spowinowacony z Cynną i Mariuszem. Po ich śmierci piastował kolejno urzędy kwestora, edyla, pretora, konsula, imperatora oraz dyktatora. Sławę zdobył dzięki namiestnictwu w Galii i dzięki pomocy swych żołnierzy udało mu się pokonać opozycję, skupioną wokół senatu i Pompejusza – tzw. optymatów, aby następnie, po wieloletnich walkach, przejąć pełnię władzy w Rzymie. Zamordowany w idy marcowe przez senatorów pod przywództwem Brutusa oraz Gajusza Kasjusza.

Fokion (ur. ok. 402 p.n.e., zm. 318 p.n.e.) – ateński polityk i dowódca wojskowy. Studiował filozofię w Akademii pod kierunkiem Platona i Ksenokratesa, uczył się strategii walcząc pod dowództwem Chabriasa. Należąc do stronnictwa arystokratycznego, był przeciwnikiem Demostenesa i stronnictwa demokratycznego. Jako szef partii pokoju nigdy nie nawoływał otwarcie do popierania Macedonii, choć był zwolennikiem Filipa Macedońskiego.