Wais Kazimierz, Teozofja nowoczesna, nakł. Towarzystwa „Bibljoteka Religijna”, Lwów 1924, s. 96, wymiary 15 x 21,5 cm. Ex libris dr hab. Rafała T. Prinkego. Okładka broszurowa, wydawnicza. Niewielkie wpisy na tylnej okładce. Niewielkie naderwania.
Omawiana książka składa się z trzech rozdziałów – są to: Dzieje teozofji nowoczesnej, Doktryna i źródła teozofji nowoczesnej oraz Krytyka teozofji nowoczesnej. W rozdziale pierwszym autor wskazał na liczne źródła teozoficzne obecne w kulturze Zachodu, do których zaliczył neoplatoński emanacjonizm, a więc myśl Plotyna, Porfiriusza, Jamblicha i Proklosa, a przede wszystkim pisma licznych średniowiecznych i nowożytnych autorów, takich jak Jan Szkot Eriugena, Mistrz Eckhart, Schwenkfeld, Franck, Weigel, Jakub Böhme, Swedenborg, Saint-Martin, Oetinger, Franciszek Ksawery Oetinger, czy Schelling. Zwrócił przy tym uwagę, że zwolennicy współczesnej teozofii, nawet jeśli odwołują się do dawnych tradycji zachodniego ezoteryzmu, to tworzą własne interpretacje, bazujące głównie na koncepcjach pochodzących z myśli i religii Wschodu.
