Lack Stanisław, Studja o St. Wyspiańskim, zebrał i przedmową poprzedził Dr St. Pazurkiewicz, nakł. Księgarni A. Gmachowskiego, Częstochowa 1924, wydanie I, s. 350, wymiary 16 x 23,5 cm. Okładka wydawnicza z przetarciami.
Stanisław Izrael Lack (ur. 11 stycznia 1876, zm. 20 stycznia 1909) – polski poeta, myśliciel, tłumacz oraz krytyk literacki i teatralny żydowskiego pochodzenia. Ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1897 publikował w tygodniku Życie m.in. artykuły krytyczne i recenzje. W latach 1900–1902 odbył podróże do Stanów Zjednoczonych, Włoch i Francji. W latach 1902–1903 był kierownikiem działu literackiego krakowskiego dwutygodnika Nowe Słowo. Od 1908 przebywał w Zakopanem, gdzie zasiadał w redakcji pisma Zakopane, publikował również artykuły w czasopiśmie Witeź. Pochowany jest na nowym cmentarzu żydowskim przy ulicy Miodowej w Krakowie. Za jego życia ukazał się zbiór Notatki i uwagi (1906). Pośmiertnie wydano m.in. Studia o Stanisławie Wyspiańskim (1924) oraz Wybór pism krytycznych (1980), Spór o pomnik (2010) i Notatki i uwagi (2010). W 2006 wydano książkę Kultura małomówna Stanisława Lacka Mateusza Antoniuka, która poświęcona została próbie rekonstrukcji estetycznych i filozoficznych poglądów Stanisława Lacka.
