[Kościuszko] Czaykowski Elegia obejmująca życie i zgon Tadeusza Kościuszki [Gwalbert Pawlikowski] [Biblioteka Medycka]

Czaykowski Paweł, Elegia obejmująca życie i zgon Tadeusza Kościuszki z powody złożenia zwłok iego do grobów Królewskich dnia 23. czerwca 1818 roku, Kraków 1818, w Drukarni Groblowskiey, s. 16, wymiary 16,5 x 11 cm. Okładka broszurowa, pieczęć Gwalberta Pawlikowskiego. 

Gwalbert Józef Pawlikowski herbu Cholewa (ur. 12 lipca 1793 w Przemyślu zm. 30 stycznia 1852 we Lwowie) – ziemianin polski, polityk galicyjski. Ojciec jego wzbogacił się, kupując licytowane majątki w Galicji. Gwalbert odziedziczywszy Medykę, pojął za żonę Henrykę Dzieduszycką. Pawlikowski, będąc c.k. sekretarzem nadwornym w Wiedniu, w 1822 został wyznaczony przez Stany Galicyjskie do zinwentaryzowania i przewiezienia zbiorów Józefa Maksymiliana Ossolińskiego z Wiednia do Lwowa. W 1827, po śmierci Ossolińskiego, wszystkie zbiory zostały przewiezione. W latach 1834-1840 był zastępcą dyrektora Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, i jednocześnie do 1837 drugim kuratorem Zakładu. Gwalbert Pawlikowski był galicyjskim konserwatystą. Podczas Wiosny Ludów znalazł się w Przybocznej Radzie Gubernatora i elitarnym Stowarzyszeniu Ziemiańskim, co spowodowało wrogość większości mieszkańców Galicji. Pawlikowski wcześnie zainteresował się botaniką. Utworzył ogród botaniczny, w czym pomógł mu sprowadzony z Czech ogrodnik Józef Błażka. Jednocześnie w Medyce powstała pierwsza na ziemiach polskich czteroletnia szkoła praktycznego ogrodnictwa. W ogrodzie znajdowały się ponadto szkółki drzew i krzewów rosnących na co dzień w Polsce. Drugą wielką pasją Pawlikowskiego było zbieranie starożytności. Miał jedną z największych w kraju kolekcji książek, rękopisów, rycin, map, medali, monet, pieczęci. Biblioteka medycka, jako odrębna całość, została w 1921 przyłączona do Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie.

Paweł Czajkowski, inna forma nazwiska: Czaykowski, (ur. około roku 1785 r. na Pomorzu, zm. 1839 r. w Krakowie) – polski poeta, tłumacz, dramatopisarz i historyk literatury, członek korespondent Towarzystwa Królewskiego Przyjaciół Nauk w Warszawie w 1829 roku.

Józef Matecki (ur. 1776 w Krakowie, zm. 1819 w Krakowie) – polski drukarz, księgarz, literat, ławnik i rajca miejski, prezydent Krakowa. Praktykę księgarską i drukarską odbył w firmie Antoniego Ignacego Grebla, po śmierci pryncypała w 1807 r. poślubił wdowę po nim Teklę. Został pełnomocnikiem firmy, reprezentował jej interesy na zewnątrz jako właściciel, faktycznie nim został po śmierci żony w 1812 r. W 1815 r. przyjął do spółki Ambrożego Grabowskiego, który otrzymał od Mateckiego zarząd nad spółką.