Günther Władysław, Pióropusz i szpada. Wspomnienia ze służby zagranicznej, nakł. Księgarnia Polska w Paryżu, Paryż 1963, s. 207, [8], wymiary 14,5 x 21,5 cm. Niewielkie przybrudzenia. Okładka broszurowa, wydawnicza. Niewielkie otarcia, naddarcia okładki.
Władysław Günther-Schwarzburg (ur. 10 kwietnia 1885 w Dołędze – zm. 27 marca 1974 w Londynie) – polski dyplomata. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. W 1908 ukończył studia na Sorbonie, uzyskując doktorat z filozofii. 15 grudnia 1918 wstąpił do służby dyplomatycznej odrodzonego państwa polskiego. 24 maja 1919 został sekretarzem legacyjnym w poselstwie RP w Pradze. 1 lipca 1920 powrócił do centrali MSZ, pracował w Departamencie Politycznym, dochodząc do tytułu radcy ministerialnego. Od 3 sierpnia 1923 do 23 maja 1924 kierował Wydziałem Północnym, zlikwidowanym przy reorganizacji MSZ. Następnie do 31 lipca 1926 sekretarz poselstwa w Ankarze z tytułem radcy legacyjnego, później do 1 lipca 1927 na tym samym stanowisku w poselstwie RP w Królestwie Włoch. Od kwietnia 1928 kierownik Wydziału Środkowo-Europejskiego MSZ. 16 czerwca 1931 mianowany na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego w Belgradzie. Odwołany z Jugosławii 15 maja 1935, przeniesiony w stan nieczynny. Do służby dyplomatycznej powrócił w końcu 1935, 1 kwietnia 1936 mianowany posłem w Atenach. Misję pełnił do 22 kwietnia 1941, a następnie, do 31 stycznia 1942 przy rządzie greckim na uchodźstwie w Londynie. Od czerwca 1942 do 5 lipca 1945 poseł przy rządzie Norwegii na emigracji w Londynie. Po wojnie pozostał na uchodźstwie. Od 1950 wykładowca, od 1960 profesor języka i literatury polskiej w Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie. Autor pamiętników.
